Nissan Qashqai+2 2.0 dCi All Mode Optima

Nagelende kracht

‘Start me up’ is wellicht een van de bekendste nummers van de Rolling Stones. Bij het starten van de van Renault afkomstige 2.0 dCi komen net zulke rauwe klanken tevoorschijn als deze hit. Doordat Renault diesels bij ons bekend staan als relatief stille krachtbronnen zijn wij enigszins verbaasd over de rauw nagelende diesel in het vooronder. Ook op temperatuur blijft de geluidsproductie nadrukkelijk aanwezig in het interieur, wat duidt op een te beperkte geluidsisolatie. Naast de motor komt ook de zesversnellingsbak uit de schappen van Renault. Deze kenmerkt zich door lange hakerige slagen. Eenmaal in het juiste verzet weet de 150pk en 320Nm sterke diesel de 1671kg zware Qashqai+2 gevoelsmatig vlug op de gewenste snelheid te brengen. Bij het opschakelen valt op dat de 2.0 dCi niet geheel vrij is van een turbogat. Zodra dit bij circa 1600tpm overwonnen is ontplooit de volledige trekkracht zich echter relatief snel, wat resulteert in de voor een diesel typische duw in de rug.

Echt schakellui rijden zit er met de Qashqai+2 2.0 dCi echter niet in. Door het hoge ledige gewicht moet de motor goed op toeren worden gehouden. In het gebied tussen 1.500 en 2.500tpm voelt het blok zich als een vis in het water. Beneden dit toerengebied zit er niet veel leven in de machinerie, daarboven neemt de trekkracht merkbaar vlug af. Door de lange overbrengingsverhoudingen is het noodzakelijk om met de pook veel te roeren in de hakerige coulisse. Dit neemt niet weg dat men met wat schakelwerk vlugger onderweg is dan strikt noodzakelijk. Door de langere wielbasis en de comfortabele onderstelafstemming laat de Qashqai+2 zich niet uit zijn rust brengen waardoor de snelheidsbeleving marginaal is. Vooral op de snelweg is hij een aangename kilometervretende metgezel met een solide koersvastheid. Bij lagere snelheden wordt de koersvastheid teniet gedaan door de wazige besturing, die dan kunstmatig en niet vlezig aanvoelt. Vooral in lange bochten mist de besturing precisie en gevoel, waardoor corrigerende stuurbewegingen noodzakelijk kunnen zijn.

Een ander ongemak, weliswaar van een geheel ander karakter, is de variabele intervalstand van de ruitenwissers. Deze is zo afgesteld dat er ongeacht de instelling met te lange tussenpozen gewist wordt. Op den duur zorgt dit voor irritatie en onnodige afleiding. Een ander probleem kwam naar voren in de vrieskou die Nederland de afgelopen dagen teisterde. De 2.0 dCi vertoonde bij mintemperaturen de onhebbelijke kuur om slecht te willen starten. Van een moderne auto zoals de Qashqai+2 mag je toch wel verwachten dat die temperaturen van min tien wel aan kan. Minder verbaasd waren wij over het hoge verbruikscijfer van gemiddeld 8,1 liter per 100 kilometer. Bij zo’n hoge massa en ingeschakelde vierwielaandrijving is het niet gek dat de diesel zich een slokje meer gunt. In de 2WD stand zou dit cijfer wel iets kunnen zakken.