Nissan Qashqai 1.6 Visia Look

Het rijden

De nieuwe Nissan Qashqai staat op een volledig nieuwe bodemplaat, die Nissan samen met Renault heeft ontwikkeld. De Fransen gebruiken het platform in de toekomst voor de nieuwe Mégane (2008) en de SUV Koleos die aan het einde van dit jaar in productie gaat. De Qashqai zit hier letterlijk en figuurlijk tussenin. De Qashqai uit deze test is de zwakst gemotoriseerde benzine die leverbaar is, deze 1.6 levert 115pk bij 6000 toeren per minuut. Om maar direct met de deur in huis te vallen; dat maakt van de 1272kg zware Qashqai alles behalve een racemonster. De zestienhonderd heeft het zwaar voorin en dat laat hij bij hogere toeren maar al te graag merken, en juist bij hogere toeren is hij beter bij de les. Op constante snelheid is de krachtbron rustig van loop en dringt er weinig geluid door naar het interieur. Accelererend, en dan vooral boven de 4.000 toeren per minuut, dringen de klanken van de krachtbron vrij fel door in het interieur.

De superieure rijeigenschappen die deze nieuwe Nissan kenmerkt zijn te danken aan het lagere zwaartepunt en de goed geslaagde onderstelafstelling (een traditioneel zwak punt van bijvoorbeeld de Hyundai Tucson en Kia Sportage). De auto ligt als een rots op de weg, ook wanneer er een lange bocht wordt genomen zoals op een klaverblad. Ook de besturing is lekker direct maar niet heel communicatief. Het idee om direct met de voorwielen in aanraking te zijn is er totaal niet in deze crossover, en dat is toch wel een gemis bij een auto met zo’n scherp weggedrag. De Qashqai rijdt hierdoor niet zo scherp als een Focus, maar de rijeigenschappen zijn zeker geen reden om de Nissan te laten staan. Het stuur houdt overigens lekker vast en heeft een verdikking waardoor de duimen goed in de kwart-voor-drie stand kunnen functioneren. De bedieningsknoppen zijn fijn te bedienen. Het zijn er niet te veel, het broodnodige zit erop waaronder cruise control, telefoon en radiobediening.

Schakelen doet de Qashqai ietwat stroef, en het is soms zoeken naar de juiste versnelling bij het aanroeren van de bak. Vooral de tweede versnelling is niet bepaald de subtielste en doet helaas afbreuk aan het rijplezier. De remmen doen het in de Qashqai uitstekend en geven de bestuurder vertrouwen in de auto. De koppeling heeft aan de ééne kant een gemakkelijke bediening, aan de andere kant vraagt hij veel gewenning wanneer er uit een andere wagen wordt overgestapt. De koppeling kan ver ingetrapt worden en werkt erg licht. Tegendruk biedt hij niet tot nauwelijks op het punt dat de auto gaat rollen, wat overigens nagenoeg bovenaan zit. Hierdoor wordt er in eerste instantie veel meer gas gegeven dan noodzakelijk is. De gereden zestienhonderd kan zelfs gereden worden zonder gas te geven bij het wegrijden, net zoals bij veel diesels het geval is.

De strakke demping die de goede rijeigenschappen veroorzaakt heeft ook zo zijn keerzijde. De auto is, bij vooral korte oneffenheden, nogal stoterig. Korte maar hevige verkeersdrempels, bijvoorbeeld in een woonwijk, zijn niet aangenaam voor het comfort. Lange oneffenheden worden ook niet bepaald glad gestreken, maar daar heb je minder erg in. Het verbruik schommelde nogal in de testperiode, maar kwam op een gemiddelde uit van circa 8 liter per 100km (1:12.5). Volgens de fabriek zou de Qashqai met de lichtste benzinekrachtbron gemiddeld 6,7 liter per 100km verbruiken.