Het rijden
Eén keer eerder heb ik in een Alfa gereden. Ten tijde was ik n amelijk op zoek naar een andere auto en stuitte daarbij op een Alfa Romeo 75 2.0 TwinSpark uit 1990. Een prachtige en heerlijk rijdende auto die ik toen graag wilde hebben, maar helaas niet kon betalen (1992, andere tijden). De proefrit was dus eigenlijk overbodig, maar oh zo leuk. Iets wat ik van te voren al wist, maar niet kon laten omdat ik toentertijd helemaal gek was van die auto. Hoewel dat al behoorlijk lang geleden is, weet ik nog dat er in de testauto ongeveer dezelfde ambiance hing. In een moderner jasje uiteraard, maar duidelijk was dat beide auto’s met hetzelfde idee en liefde voor auto’s zijn ontworpen. De 2.0 JTS levert 165 PK bij 6400 tpm en 206 Nm bij 3250 tpm. Dat resulteert in een nul- naar honderdtijd van 8,7 seconden en dat is een meer dan respectabele tijd. Het is alleen jammer dat dit niet met wat meer spektakel gebeurt. Het snelheidgevoel tijdens de acceleratie is ruimschoot aanwezig, maar het ontbreekt aan een echte snelheidskick. In vergelijking met de eerder aangehaalde Mazda RX-8 wil de motor onder het ideale toerental heel even wachten met echt versnellen. Pas rond de 3300 – 3500 tpm voel je echt een trap in je rug en begint de versnelling echt op gang te komen. Het is ook dan , dat de motor op een overtuigende manier zijn kunsten vertoond. Het geluid dat de uitlaat daarbij produceert is van een hoge schoonheid. Het schakelen heeft een sportieve inslag, maar ik had liever gezien dat de pook wat korter was geweest. Ook nu weer merkte ik dat de lange pook een sta-in-de-weg is voor een vlotte manier van doorschakelen. Daar is natuurlijk wel een oplossing voor te bedenken, want ik merkte al gauw dat ik tijdens het schakelen niet de knop, maar de stang van de versnellingspook gebruikte. Deze techniek kwam een snellere verzetswisseling ten goede. Dat de GT al een rots op de weg ligt, werd nogmaals bevestigd door de mini-rotondetest. Als op een rails liet deze voorwielaandrijver zich tot een redelijk hoge snelheid opzwepen. De remtest werd eveneens met een krappe voldoende afgerond, omdat er tijdens de noodstop een onbalans te voelen was aan de achterzijde van de auto. Deze onbalans is niet storend en de bestuurder zal er na een tijdje wel aan gewend raken. Echter, de chauffeur die dit voor het eerst voelt zal toch wel even raar op kijken. Belangrijk om hierbij te vermelden is dat de remtest gedaan wordt bij een snelheid van 100 km/uur. Bij een 2e remtest, die ter vergelijking bij een lagere snelheid van 80 km/uur gebeurde, was de onbalans volledig afwezig.
