Anekdote: Mazda CX-5

Je maakt als redacteur van Rijtesten.nl wel eens wat bijzondere dingen mee. Zo moet ik altijd denken aan een bijzonder evenement als ik een Mazda CX-5 zie rijden. Hoe dit ooit begon: We stonden versteld dat we in oktober 2011 een uitnodiging kregen voor een test van de Mazda CX-5, want destijds was de auto net gepresenteerd aan het grote publiek en lag de marktintroductie nog ver weg. Wat we vonden van de auto vind je hier, maar het pad naar het testverslag is het onderwerp van deze blog.

Ondanks dat de auto waarschijnlijk nog lang niet bij de dealer zou staan, gingen we met een groep Nederlandse journalisten op weg naar de eerste tussenstop: München. Hier hadden we een overstap op een charter – in dit geval een klein vliegtuigje waarin een 40-tal mensen kunnen zitten – naar Bari, in het zuiden van Italië. Naast mijn collega-journalisten uit Nederland, zaten ook een stel Russen in het net té kleine vliegtuigje. Hoewel de afstand van München naar Bari slechts zo’n 900 kilometer is, leek het het dubbele in de kleine cabine met rumoerige Russen.

Eenmaal aangekomen op de luchthaven, kregen we een transfer naar het hotel. In Mazda’s MPV – de 5 – reden we door het Italiaanse land, waarbij het wel erg lang duurde voor we een afslag namen naar – wat later bleek – het gebied waar het hotel stond. Al rijdende over wegen langs enorme velden vol olijfbomen, begonnen we ons af te vragen waar we terecht zouden komen. Uiteindelijk draaiden de taxi’s een oprijlaan in naar het hotel. Wederom reden we langs een hoop olijfbomen, niet wetende waar het einde zou zijn, maar daar was toch eindelijk het hotel. Deze leek op een soort van oude nederzetting in Mexico met een fraaie binnenplaats.

Op de binnenplaats voor de entree prijkte een CX-5 die we al eens eerder hadden gezien op de IAA dat jaar – zo’n 3 maanden daarvoor. Helaas was er voor die dag geen gelegenheid om met de auto te rijden, maar de tweede dag leende zich daar gelukkig wel voor. De presentatie van het model was zoals we gewend zijn – de auto blinkt uiteraard uit in allerlei zaken en het ontwerp is gebaseerd op de meest wilde dingen – en het eindige met een borrel in het hotel.

De volgende ochtend was vroeg opstaan een must om maximaal te profiteren van het aanbod aan testen, want om half 9 waren de eerste ‘workshops’ al gepland. Uiteraard deden we onze uiterste best om met de auto te gaan rijden. We kregen een auto met een 175 pk sterke diesel – met handbak – tot onze beschikking om in de omgeving van het hotel het één en ander te ontdekken van de auto. Al bij een eerste aanblik vielen een aantal zaken op. Zo bestond de auto uit meerdere kleuren rood en de gebruikte materialen lieten nogal te wensen over. Vooral de ‘sinaasappelhuid’ op veel panelen was wel erg amateuristisch gedaan, maar toen hadden we het interieur nog niet gezien.

Het interieur van de door ons gereden auto leek samengesteld te zijn door de firma achter de fameuze Tupperware-parties; Nog nooit hadden we zoveel verschillende soorten en kleuren zwart kunststof gezien en ook de kwaliteit bleef ernstig te wensen over. Schrijnend voorbeeld van het interieur van deze – zelfs nog niet eens préproductie – Mazda CX-5 was de verstelling van de bestuurdersstoel. Als bestuurder met bovengemiddeld lange benen zet je de stoel in de achterste stand, maar na een seconde of drie begon het mechanisme meer geluid dan normaal te produceren - ietwat lijkend op een flink werkende tandartsboor. Na vijf seconden werd dit geluid sterker en eindigde het in gekraak en een weigering van de opdracht om de stoel verder naar achter te schuiven.

Bij een dergelijke introductiereis verwacht je – na een fotoshoot in slechts 15 minuten – dat de problemen beperkt blijven tot enkel het rijden van de auto op een fraaie locatie. Helaas was dat voor ons niet het geval. De Russen bleven nog enkele dagen in het zuiden van ‘de laars’, maar wij gingen weer terug naar München. Eenmaal daar geland, bleek het onmogelijk te landen op Schiphol. Door een mistbank rond de Haarlemmermeer was het voor het voor de geplande vlucht niet mogelijk om ons naar de eindbestemming te brengen. Daar begon het laatste deel van onze reis.

Normaliter vlieg je naar de plek waar je de dag ervoor de auto hebt geparkeerd, maar in dit geval bleek dat toch net wat moeilijker. Een beperkt aantal collega-journalisten kon met een vlucht toch terug naar Amsterdam, maar het gros bleef achter in München. De oplossing werd gevonden in het overboeken van de vlucht naar Düsseldorf en daarna het huren van een auto om vanaf daar naar Amsterdam te rijden. Met een Volkswagen Caddy gingen we met de rest van de groep journalisten uiteindelijk terug naar Schiphol, waarbij het bleek dat ‘140’ toch echt de topsnelheid bleek van de gehuurde auto.

Na vele uren hebben we dan toch Schiphol gehaald en stapte een ieder over zijn eigen auto. De CX-5 bleek een enorm succes en de sneak preview was daar blijkbaar een voorbode van. Sinds de introductie van de auto is het een échte concurrent geworden voor de gevestigde orde en zie je steeds meer zakelijke rijders voor de CX-5 kiezen. Het nieuwe model is nóg beter dan zijn voorganger en zie je regelmatig op Neerlands wegen rijden. De vooruitzichten zijn goed en de ontberingen die we hebben moeten ondergaan bij de introductie lijken meer dan ooit welverdiend.